In het boek De christelijke strip in Vlaanderen benadert auteur en Brabant Strip-lid Jozef Peeters de geschiedenis van de Vlaamse strip vanuit een originele invalshoek. Het boek, dat deze maand in beperkte oplage verschijnt, geeft een historisch en kritisch overzicht van de Vlaamse christelijke strip waarin tal van grote namen uit de geschiedenis van het beeldverhaal teruggevonden kunnen worden.
“Er is weinig of geen aandacht voor dit genre in Vlaanderen”, legt Jozef Peeters de keuze van het onderwerp uit. “Dit in tegenstelling tot de Franstaligen waar het Centre Religieux d’Info et d’Analyse de la BD (CRIABD) al in 1985 werd opgericht.” Het boek is een uitloper van het samenwerkingsproject ‘Dictionnaire encyclopédique de la bd chrétienne’ van Peeters met Roland Francart, directeur van het CRIABD, stripkenner Christian Jasmes en Jacques Fiérain, de in 2008 overleden auteur van talrijke naslagwerken over strips. “Ik beschouw dit boek als een ‘eerbetoon’ aan Jacques”, aldus Peeters.
Met het boek, dat in een kleine oplage verschijnt wegens de kleine doelgroep, tracht de enthousiaste auteur een inventaris op te stellen van dit Vlaamse erfgoed om het zo voor de vergetelheid te behoeden. De circa 25 tekenaars en 80 titels, die je kan terugvinden in De christelijke strip in Vlaanderen, bevatten ook heel wat vondsten. Het gedreven onderzoekswerk van Peeters bracht bijvoorbeeld een, voor de auteur onbekend, verhaal van Sammy-tekenaar Berck uit Het Weekblad naar boven en de ontdekking dat niet Jan Waterschoot, zoals in veel naslagwerken vermeld, maar wel Pierre Ickx de tekenaar van de in Zonneland verschenen ‘Priester Poppe’-strip is.
Veel christelijke strips werden getekend door de grote namen die onze Vlaamse stripgeschiedenis bevolken. Naast de al eerder genoemde Leuvense tekenaar Berck, waagden ook stripcoryfeeën zoals Jef Nys, Buth, Karel Verschuere en Bob De Moor zich aan stripverhalen over religieuzen en missionarissen, die de wereld met het christelijk geloof wilden laten kennismaken. Maar ondanks de goede intenties van deze gerenommeerde tekenaars keek het instituut Kerk toch eerder argwanend en soms zelfs ronduit afwijzend naar al dat stripgeweld. De culturele waarde van de strip werd als waardeloos bestempeld en of dit een goede werkwijze was om kinderzieltjes te winnen, werd sterk betwijfeld. Na 1964 was de invloed van de Katholieke Kerk op de maatschappij sterk afgenomen en het christelijke stripverhaal verdween uit beeld.
Het duurde zelfs bijna 40 jaar vooraleer een nieuwe generatie striptekenaars hun invulling konden geven aan de christelijke strip. Tegenwoordig bewijzen tekenaars zoals Geert de Sutter, Wim Swerts, Mario Boon, Patrick van Oppen en Castor dat ook dit stripgenre best wel interessant materiaal kan opleveren, al blijkt dit niet genoeg te zijn om een groot publiek te bereiken. “Vreemd overigens dat een stripbiografie van pater Damiaan ontbreekt in de lange lijst van verschenen christelijke verhalen”, merkt Jozef Peeters nog op.
Met De christelijke strip in Vlaanderen is Peeters overigens niet aan zijn proefstuk toe. Recent verscheen van zijn hand het boek Leuven in strips/Strips in Leuven (met aansluitend een tentoonstelling in de Leuvense Universiteitsbibliotheek) en een Franstalige monografie over René Follet. Plannen heeft de immer gedreven Jozef nog zeker. Na de christelijke strip stort hij zich op het thema ‘de bibliotheek in de strip’. Met een glimlach, veel geduld en nooit aflatende passie. Zoals we Jef kennen.
De christelijke strip in Vlaanderen telt 60 bladzijden en wordt in een oplage van 50 genummerde exemplaren gedrukt. Het boekje is uitverkocht.
Een exemplaar kan geraadpleegd worden in het Belgisch Stripcentrum Brussel, Centrale Bibliotheek Universiteit Leuven, KADOC Leuven, Erfgoedbibliotheek Antwerpen.